Uzun yýllar yolun, bekledik durduk Nihâyet kavuþtuk, kültür evine. Özlenen o günler, meðer bu günmüþ Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Bu saray bu halký, sanata iter Gönle ne ekersen, or’da o biter Ýnþallah bu temel, tez elden biter Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Sanatýn çýrasýn, uzaktan yaktý Mevlânâ Konya’dan, buraya baktý Bu halk bu saraya, çoktan lâyýktý Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Bu bir sevdâ idi, oldu erenler Dikenler içinde, gülü derenler Kültüre/sanata, gönül verenler Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Kültür bir halk için, hem aþ hem ekmek “Olmazsa olmaz”ý, para ve emek Baþlamak o iþin, yarýsý demek Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Eser olmayana, kalemi küser Birden irtibâtý, onunla keser Bu bir “baþkan” için, en büyük eser Nihâyet kavuþtuk, kültür evine.
Bu site þimdiden, hayýrlý olsun Ýçi týklým týklým, seyirci dolsun Her gelen burada, bir þeyler bulsun Nihâyet kavuþtuk, kültür evine… Sonunda özlenen, o evimize…! ! !
25/04/’13 Hanifi KARA
Not: Elbistan Mevlânâ Kültür Sitesi temel atma töreni nedeniyle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.