düşsel resital

tebessümle karýþýk,
gönüllü bir suskunluk bu.
hazaný yok meltemlere sarýlan,
eþinip duruyor bazen suskunluðum;
hýþýrtýlý eteklerinde...
iki þehvetli diþiyle aykýrý düþlerim var
kavruluyor aþka düþkünlüðümden…


biri þiir tabii ki;
öteki de sen!


billahi söylemem bir daha sevdiðimi,
bu kez,
çok beklersin çooook!
hem söylesem ne olacak ki?
hep ayný terane...
baþýma geleceði de bilirim ben!


edebiyat da parçalarým þimdi;
düzerim methiyeleri
damýtýrým yüreciðimden,
demler dururum ay ýþýðýnda.
sen de dersin ki;
içelim de güzelleþelim,
vay gülüm vaaay!


þimdi istersen;
yalnýzlýðýn sokaðýndan çal beni
can evimde ezgiler söyle…
istersen koy cebine
çocuklar gibi de þen ol
çýkar cebinden oyna benimle,
evir çevir gider sýkýntýný…


hayalinle yapýþ yakama geceleri,
sar/s beni kendime geleyim.
bilmediðin bir kente götüreyim seni;
âþýklar kentinde gondol sefasý;
la venezia san rialto,
arya çalsýn bir müzisyen;
þarap kadehleri elimizde,
boþ ver þarabý bebeðim,
salayým sulara kadehi,
say ki seni içeyim…


diye söylemem.
bu kez kendi kendime söyledim;
içimden!



hidayet dal/Can Sokaðý Lambalarý

Sosyal Medyada Paylaşın: