SENSİZLİK

Sensizliðe düþkünüm...

Akþam, seni düþünüyorum aydýnlýk pencereme asýlý.
Odam karanlýk, gökyüzü yýldýzlý görünüyor.
Dýþarý bakýnca;
Hayalin gözlerimi uzak yollara götürüyor.
Bahçedeki dingin çýnarlar,
Bir sessizlik içinde, rüzgar yapraklarýný tek tek döküyor...

Gölgem sersemleþtiriyor gövdemi;
Akþamdan sonra, yýldýzlar gelip
Ellerimdeki topraða dokunacaklar.
Yýldýzlar cansýz ama gözler kadar parlak.
Seni aralarýnda canlý görüyorum...

Sarkan yarasalar çatýlar arasýnda,
Parýldayan ýþýklar ve evin içinde yapýlan konuþmalar.
Bir nefesle çiçekler yaðmurlarýn tadýný alýyor.
Kendini her þeyden ayrý tutan insanlar...

Bendeki sessizlik sensizlikte demleniyor,
Bir yudum çayla gürültüyü içiyorum.
Sensizliðin geceye yalnýz duruþu gibi...
Her varlýk kendi gerçek yerinde yaþýyor.
Seslerin uðultusunu damýtýyorum,
Unutmadan benimseyen duygularýmýn önünde,
Kalbim sevginle yalýtýlmýþ..

Damarlardan geçen kanýmý arýttýðým gibi,
Her þeyi karanlýkta sensiz de görebilirim.
Bensiz yaþýyor her bitki, her taþ.
Bu dünya üzerinde yaþayan her varlýðýn,
Beni besleyen sensizliðini biliyorum...

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: