Karabasan gibi çöktü ayrýlýk üstüme
Bir türlü nefes aldýrmýyor
Daralýyor ruhum biten bu aþkýn son demlerinde
Ve sana dair vedalar dilimin ucunda bekliyor
Gitgellerle yaþanmýyor bu aþk sevgilim
Her defasýnda yere çakýlan yaralý yüreðimle
Periþan halde, kan revan içinde kaldým
Sakýn bir daha kaldýrayým deme
Býrak beni yerlerde
Ve artýk dokunma kanayan duygularýma
Gücüm tükendi
Derman kalmadý bende bir daha doðrulmaya
Son gidiþinle serdim yoluna benliðimi
Çiðne de öyle git diye beni
Ses çýkarmadým bedenimi saran sýzýlara
Ve sen üstüme basa basa yürüdün ben sizliðe
Umursamadan
Yüreðin acýmadan
Ruhuma bir dua bile dokundurmadan
Bana kalan senli anýlarý topladým
Bir daha çýkarmamak adýna
Tozlu raflara kaldýrdým
Bende kalan renkli gülüþlerini
Hibe ettim aþkla yanan yüreklere
Sýrtladým yalnýzlýðýmý seni bile almadým yanýma
Cesaretimi topladým sýmsýký tutuyorum
Sen gibi yarý yolda býrakmasýn diye
Çarptým bütün gücümle arkamdan kapýyý
Kalsýn kapý ardýnda senli günlerim
Ve vurdum kendimi daðlarýn en tepesine
Sensizliðe
Dönüþü imkansýz dünlere
Ve Sana bu son veda sevgilim
Son damla yaþ gözümden akan
Bu aþk uðruna
Son bir öpücük kondurdum dudaklarýna
Sen benden çok uzaklarda güzel yaþa
Ben çok yorgunum
Ne kalmaya
Ne bir daha seni dinlemeye
Kalmadý takatim
Yüreðim bu denli aþkýnla yanarken
Milyonlarca gözyaþý döksen yangýnýma
Söndüremez sin bir daha
Yinede yüreðimi yüreðine nikahladým
Araya namahrem girmesin diye
Senden sonra yeminliyim sevmemeye
…
Rasim Yýlmaz
24.04.2013