gri günce

ben böyle akýyor
gözlerimi uzaklara dikiyorum ya
intiharlar kanýyor ruhumun salýncaðýnda
yankýsýz, pansumansýz
kolonyalý mendiller koklatýyorlar karanlýk koridorlarda
esrik adýmlarla
gece tenime iþliyor, derinime




battaniye altýnda soðuk rüzgârlar
çaputlara sarmalanmýþ yaralarým pörsüyor
sýzdýrýyor tavan
ilaçlara, mutluluklara, söylenmiþ þarkýlara raðmen
aralýksýz




korkuyorum balkondan
sonu olmayan yolculuklar aðacýndan
dallarýnda sancý
yapraklarý simsiyah bir sanrý
kaç serçeyi aldý bilmiyorsunuz ki




gözlerim duman
hafýzam kayýp bir isyan


............................................ iyileþemiyorum

ben öyle eksik
ben öyle yarým


her þiir kalbimde kanýrttýðým bir býçak sanýrým














Sosyal Medyada Paylaşın: