An/sýzýmsýn kiþiliði renkli dünyama ýþýðýnla , Sýzýlarýma aldýrmadan aný/yoruyorum sen yokken de. Alýþmaksa yokluðuna ben yokum, Sevmekse sevgimizi ikimiz adýna paylaþamam ki. Ýki kiþilik sevdamýzý hep benim yüklenmemi isterken, Adýmlarýn çoktan baþka sevdalara yürümüþ. Oysa çýkmazda olan yüreðini ancak ben anlardým, Ama sen anlamadýn anlamak adýna. Aþkým sende yaralý bedbaht ben ise, Kaldýrýmlarda aþkýný dilenen hiçlik mertebesindeyim. Yüzüm sevdamý düþürdüðün sokaða dönük, Islaklýðýný benden mi aldý kaldýrýmlar ne. Ki hiç bu kadar coþmamýþtýn sen bende, Ar/sýzýmlarýn arttýðý bu geç saatlerde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.