Güzel bir baharda kondun dallarýma,
Ilýk meltemin götürdü sükut-ý hayâli,
Ve sonra akþamlar uzun gelmeye baþladý,
Gündüzler dedi ki:
“Ey insan!Bu aþk hali.”
Yýkýldý kalemin surlarý,daðýldý siperlerim,
Fýrtýnalar yerini sükûna býraktý.
Rüzgarýn söylediði türküleri dinledim,
Ve sonra sanki,
Gülüþünle bir ab-ý hayat ömrüme aktý.
Ve sonra o gözlerin;
Gözlerin kaydý yýldýzlarýn yerine gözlerimden.
Bir dilek tuttum canözümden,
Ta canözümden,yüreðimden,
Yalnýz sen ve ben…