Gün bittikten sonra gelir karanlýk ve sensizlik,
Kalbimin burkulduðu saatlerdir yaþanan.
Münferit kaygýlar birikir içimde.
Ben, gecelerin her lahzasýný ezberledim.
Uyku tutmaz gözlerimi
ve sen, gözlerim açýkken gördüðüm rüyam olursun.
Gözlerin delik deþik eder yüreðimi bir býçak gibi,
yaralarým aðýr…
Siyah, hiçbir zaman katil olmadý,
senin gözlerinde olduðu gibi.
Her gece cehennemin ortasýnda yanarým.
Sýrat köprüsünün diðer ucundaki cennetten
hurilerin ninni sesleriyle uyutulan
ballýlarýn horlama sesleri ulaþmakta kulaklarýma.
Sen, beni aþka körü körüne baðlamýþ kördüðümsün,
çözemem bir türlü.
Gel, aþkýna mahkûm olduðum maðrurum…
Sensiz sabah olmuyor anla bunu
ve uykum ol…
Gecelerimde bir hayal fýrtýnasý gibi esersin.
Uykusuzluðum, sabaha doðru uykuya çekilir.
Gel, gecenin en koyu anýnda üstümü örtenim ol.
Kale surlarýn aþýlmaz.
Aþamam.
Mahkûm kalýrým en zindanýnda.
Kurþuna dizerler aþk adýna kurduðum hayallerimi,
gömerler
ve sevinç çýðlýklarý kaplar ortalýðý.
Þimdi onlarlasýn sen de,
mutlusun
ve infazýma gülüyorsun onlar gibi.
Zaman dönüþür,
ama sana on kala da,
seni on geçe de
hayallerim aynýdýr benim.
Derin uykundan uyandýðýný hissederim.
Sesin kulaklarýmda yankýlanýr,
uyanýrým ve gece biter,
cehennemim gider.
Gün baþýdýr senin geliþin.
Umarsýz yaþarým sabahýn sessiz soðukluðunu.
Haydi, gel, her sabah parmaklarýndan nikotin kokusu duyumsamalýyým.
Ne var ki, saçlarým duyumsar sensizliði...
Gece boyunca aklýmdan geçen tüm kelimeler silinir hafýzamdan.
Oysa uzanýp bir kâðýda yazýverseydim her birini,
dünyanýn en iyi þairi olmam iþten bile deðildir.