Siyah Beyaz

Kanayarak kollarýný dört bir yana açýyor nisan

Dökülüyor sözcükler ve ýslanýyor kaðýdýn ruhu

Daða, taþa, buzlara, tozlara

Denize atýlan þiþenin içindeki kaðýda

Gecenin karanlýðýna

Yazýlýyor þarkýlar



Ah bu bengisu

Hayat veriyor bahçelere aðaçlara, çiçeklere

En çok da karanfillere

Bir katre de benim için diyorum

Kurumasýn çitlembik aðacý



Her dinleyiþimde kendimden geçtiðim

balattýr gözlerin

Dizelerinden yükselen þarkýdýr

Yaþama sevincimi tazeleyen

Göðü denizle birleþtiren



Kanayarak açýyor kollarýný nisan

Eriyor yüreðim

Soluk eflatun rengindeyim

Gökyüzü daha bir mavi

Gökkuþaðýysa bugün siyah beyaz




Barba

Sosyal Medyada Paylaşın: