En izbe sokaklarýn kuytu köþelerinde Yaramaz çocuklar gibi saklýsýn hala Bastýðýn kaldýrým taþlarýndaki ayak izlerin Bize býraktýðýn son hatýra… Hani sevgi emekçisi,dost dediðimiz Þimdi neredesin? Pencereye taþ atanda yok artýk Gecenin bir saati kapýyý çalanda… … Bilir misin? Ne çok sevenin vardý. Sen yokken herkes yetim kaldý. Annen,baban,kardeþlerin, Her gün umuda sardý… … Yýllar geçti aradan… Ve bir gün acý bir ses! O geri döndü ama nefesini vererek… Ýþte o an! Kalbim avuçlarýmda kanýyordu. Çocukluðum,gençliðim… Pencere…taþ…kapý…zil… Hýçkýrýkla,feryatla aðlýyordum. … Þimdi belki daha mutlusun… Dilerim huzurlusun… Kaderde bu da varmýþ,baþýmýz sað olsun! Mekanýn cennet olsun…(AMÝN)
Saynur YILDIZ ÇELÝK 21/04/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
saynur yıldız çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.