Semtine uðradým dün akþam yine Dostlar bihaberdi... Uzattým yolu iskeleye doðru Þimdi de... Akþamcýlar el koymuþ Bizim limana oldu mu?
Kaç gündür nerelerdesin? Baba yarýsý,yürek anasý... Ýnsan evladýný habersiz koyar mý? Boþuna mý dedik sana ha..? Osman Aga!
Yedi düvele haber saldým, Ne gören var ...ne bilen. Ah ihtiyar... Kesin aldýn baþýný, Fýrtýnaya kürek saldýn.
Pazardan geçerken balýklara baktým. Aklýma ilk sen geldin, Osman Aga...aðladým. Oysa hep ben seni aðlatýrdým.
Martýlar acý acý baðýrýyor. Nedense, Hiç hoþuma gitmedi. Ne tuhaftýr ki... Osman Agam... Bunu hep sen söylerdin, Ben de sana gülerdim... Meðer senden bana ne çok huy geçiverdi.
Sabahýn kör telaþýnda Muhtar Ali geldi kapýma Bak hele haberim var... Osman Aga’dan! Metin ol oðlum dedi. En son durak orasý... Bilmiyordu ki oðlunun, Yalnýz kaldý yarýsý...