Sensiz Anlamsızım

Yollarýnda avare dolaþýr dururum.
Bir gün tepemde yaz güneþi,
Bir gün güz yaðmuru eþlik eder.
Mazide bir sevgili vardý;
Þimdi ise yalnýzlýk.
Yar yanýmda iken mutlu;
Þimdilerde hüzünlüdür günlerim.
Bir gün geceler aydýnlýk geçer,
Bir gün gündüzler karanlýk.
Geçmiþ geliyor gözüme,
Yaþam dolu mutlu günler,
Þimdi ise avarelik sadece.
Yaþamaktan sayýlmaz ki bu.
Zaman kavramýný yitirmiþ.
Gerçi zaman neydi?
Ýþlemeyen saniyeler mi?
Yarsiz geçen günler mi?
Mazide mutlu anýlar mý yoksa?
Pozlarda kalan gülümseme mi ?
Gülümsemeyi unutmuþ birinden ne beklenir ki?
Yaþamasýný mý?
Mutlu olmasýný mý?
Artýk hatýrlamýyorum bazý terimleri.
Mutluluk neydi bu arada?
Senden sonra unuttuðum bir terim miydi?
Yoksa eskilerin bir deyiþi mi?
Maviliðe eklenen yeþil gözlerinde ki pýrýltý mýydý yoksa.
Þimdi anlamsýzlaþan.
Bildiðim tek gerçek;
Sensiz yaþamayacaðým bir duygu.
Senle birlikte giden bir his sadece.
Dedim ya hani;
Bazý kavramlarý hatýrlamýyorum artýk.
Mesela yaþamak neydi?
Yalnýz avare dolaþmak mý?
Yoksa sokaklarda sabahlamak mý?
Gözünün yolda kalmasý mý?
Veya aklýnýn takvim sayfalarýnda takýlý kalmasý mý?
Yaþamak yaþamak neydi?
Anladýðým kadarýyla;
Sadece seni sevmekmiþ benim yaþamým,
Çölde açan gülü görmek gibiydin.
Seni sevmekle tutunmuþtum yaþama.
Þimdi anlamsýzlaþan yaþama.
Artýk inandým; sensiz anlamsýzým.

Sosyal Medyada Paylaşın: