Bir damla yalnýzlýk kalmýþ en derinlerime sillesi acýtmýyor canýmý bu yaðmurlarýn üþüyor düþüncelerim, en inceden bir sýzýyla saplanýp kalmýþ ruhuma yüzümdeki çizgiler
Kendi etrafýnda oynayan çocuklarýn isimlerini ezberliyorum oyun niyetine sonra büyüdüðümü hatýrlatýyor bana isimsiz aþk acýlarý ve uykusuz geceler
Küçük bir mutluluk yaþamak umuduydu sessizce kendimi sokaklara atýþým ne sokaklar eskisi gibiydi yine ne de yaþanan mutluluklar
Kendi kapýmý çalýp kaçtým en sonunda oysa kimden, neden kaçtým bilmiyorum kendi kapýmý kapatan bendim kaçmasaydým açacak olan da…samettaydas 17 mart 2010 çarþamba
Sosyal Medyada Paylaşın:
SAMET TAYDAS Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.