ŞAİR BOZUNTUSU•

Sonu olmayan bir yolculuða sesleniþti bu
ve sonra zamanda yalvardý, dizlerine kapanýp
her battýðýn an acýyan canýnýn en içinde saklý
seni kendinden uzakta bulup
sonra kendine çok yakýn bir yerde unutan

Kimseden deðil ,sadece kendinden korkan
korktukça kaçan ve düþmeye yüz tutan
eksik, yaþlý, unutkan, çaresiz ama umutlu
bir aþk edasýndan sarýlýp hayata
bir baþka güneþe doðru yüz çeviren

Ve yine kendi ayaklarýna takýlan
düþtükçe kanayan, kanadýkça aðlamayan
kalbinin yarýçapýnda gömülüp kalan
merkezsiz, mektepsiz, mektupsuz

Bir kaðýt ve kalem eþliðinde
yedi tepesinden uzak þehrinin
bekleyiþ kokan, sevda taþýyan
adýnýn aðýrlýðýnda deðil
arkasýnda bekleyip onu koruyan

Kendi yalnýzlýðýna sýðýnan
bir mekanda kaybolmayý uman
her kayboluþta var olan
bir þiir dizesi yahut bir þair bozuntusu

Herkesi sevip en az kendi kadar
her þeyi ayrý yazarak yaþamaktý
hayatýn kendisine öðrettiði..

-ve ben o þair bozuntusu, diyorumki

Aþýklar tek kiþidir
tek kiþilik oyunlar gibi
aþk’lar çok kiþidir
ölümün soðuk yalnýzlýðý gibi…samettaydas 13 mart 2010 cumartesi

Sosyal Medyada Paylaşın: