renkler hüzünlü, dokundukça mavi
tutacakken hayatý ellerinden
hatýrladý beni yalnýzlýðým
yollar uzun
gitmek eski
en fazla garlar anladý
uçaklar, karanfiller ikimizi
tam söyleyecekken sessizce, yaþlarla
üstümde kýrlangýçlarýn göç öyküsü..
renkler dinledi, sürgünler beni
en fazla dokundukça saçlarýna sabahleðin
ne güzel aramýzda -yeterki-
yollar tanýdýk
kalmak zulüm
en fazla hiç kimse dinlemedi beni
þarkýlar, þiirler, arkadaþlar sözgelimi
tam sýðýnacakken dizlerine
annem bile..
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.