Yokluðunun bilmem kaçýncý akþamýnda
Hüznün naaþýný kaldýrmýþ buluyorum kendimi,
Bir iðne deliði kadar ince bir sýzý
Yokluyor damarýmý, direncimi...
Her uzanýþta sessizliðin mahremine
Sesin yankýlanýyor kulaklarýmda,
Doluyor içime anlamsýz hisler
Felç vurmuþ gibi yüzümün bir tarafýna
Kilitleniyorum..
Adýný çýkartamýyor dudaklarým
Birkaç harften sonrasý yok..
Gerisi yok..
Yok oluyor o an alfabe/m…
Ýçimin sesleri ile martýlarýnki karýþýyor,
Ve duymak istediklerim ile söyleyeceklerim...
Duraksýyorum çýðlýklarýmýn ortasýnda
Yumuþak ses tonun yükseliyor bir yerlerden
Hýçkýrýk gibi tutamadýðým derinden,
Ýçimden…
Atmak diyorum kolay olsa keþke akýldan
Ýstediði her birþeyi silebilse insan,
Onca yazýlmýþ þiirleri yakabilse mesela
Yýkabilse üst üste biriken anýlarýný...
Göz gezdiriyorum odaya,
En son oturduðun koltuða
‘Ah be’ diyorum derin bir sedayla
Þimdi þuan þuurumu kaybetsem mesela
Hani hatýrlamasam geçmiþe dair olanlarý,
Ne bileyim yaþamasam içten içe defalarca
Yarým kalmýþ hatýralarýmýzý,
Tamamlayamadýklarýmýzý…