Sür/gün

yüzden gülümsemeler eksilmeden öncedeydi
yalnýzlýðýn soðuk yüzünün gözden düþmesi
dökülürken sahipsiz kalmýþ gönül baðýndan sivri harfler
birde toplayýp aðýr yüklerini sevdanýn
çorak topraklarýma göç etti ölü ruhum



renklerinde çiçeklerin isimleri sayýlýrken kulaðýma
bende hiç eksilmeyen sesin çýnlar gibiydi
hiç bir çiçeðin rengi ve adý
kokusunu içime çektiðim avuçlarýn kadar güzel deðildi



uzaklarýn türküsü kadar sýzým dýn
her aðýtta vahlar eyvahlar dilimde dolanýrken



ahtý kalmýþ iç çekiþlerden dolan göz bebeklerim
henüz fýrsat bulamadý akýtmaya yaþlarý ardý ardýna



akrep ile yelkovanýn suçu yok
peþi sýra gelen kimsesizliðin kahramanlarý bizdik aslýnda
en çok ayrýlýða dokundu yüreðimiz
ne çok kirlendi el dilinde sevgimiz



hangi daðýn ardýndadýr kavuþmalar bilinmez
sürgünse sev yanýn yanmalara
dil susmaz gönül uslanmaz
sev der büyüsün insan, yarým kalmýþ yarýnlara


s.ç

Sosyal Medyada Paylaşın: