Birkaç Satır 8

Kollarýmýn görevi SEN diye yastýklarý deðil,
AÞK diye seni sarmaktý...

Düþünüyorum bazen,
karþýma çýksa ne söyleyeceðim diyorum...
Sonra adýný sesli söylüyorum kalbim yanýyor...
Hala kor senin acýn, sönmüyor...

Akýn var akýn...
Güneþ’e deðil düþünce’ye...
Uyutmuyor yine düþüncelerim...
Tutturmuþlar bir SEN’dir gidiyor...

"Acýyý sevmek olur mu?" demiþ biri...
Acý verenin sen olduðunu bilmiyor ki...

Benden sana birþey kalmasýn,
sil ne varsa demiþtin..
Gücün yetiyorsa kulaðýmdan sesini,
burnumdan kokunuda al öyle git..
Acýtýyor kalanlar..

Üþüyünce, nefesinle örtse üstümü...
Sesinin sýcaklýðý, kalbinin yumuþaklýðý yeterdi...
Gerekmezdi yastýk yorgan...

Yazdýklarýmý,
kalbi sadece kan pompalayan varlýklarda okuyor,
peki ya sen ?...
Yazarken akan yaþýn nemini hissedebiliyor musun satýrlarýmda ?..

Buldum sonunda,
satýrlarýmýn neden hep üç nokta ile bittiðini...
Sen benim tamamlanmayan cümlemdin,
senden sonra herþey "yarýmlýða"mahkum...




Sosyal Medyada Paylaşın: