"ÖLDÜ" dersin gül güzeli tılsımını kaybetti...

Sensizlik kapladý yine dört bir yanýmý..
Yine o müzik, yine o sözler, yine o gözler..
Birleþip zihnimde, kýrýyorlar kalemi...
Anlatýlmaz bu duygu, tüm bedenimi kaplýyor..

Ruhum bedenimden çýkmýþ gibi,
Bir köþeden kendimi izler gibi,
Sana öyle uzaktan bakar gibi...
Acýtýyor canýmý...

Dayanamýyorum diyorum,
Yapma diyorum, bakma diyorum...
Bakma bana öyle, karþý koyamýyorum..

Çekmek isterken kendimi senden var gücümle,
Deli gibi koþmak, koþup sana sarýlmak istiyorum..
Tek vücut deðil, Tek RUH olmak istiyorum...

Özür dilerim, verdiðim sözü tutamadým yine..
Kýzma ne olur, o sevdiðin beyaz tenden yaslar süzüldü yine..

Yanarda kül olur ya insan..
Keþke bu kadar kolay olsa sahiden..
Öyle bir ateþ yaktýn ki gönlümde..
Yanýyor yanýyor, kor oluyorda köz olmuyor..
Dinmiyor bu ateþ..
Bitmiyor..

Üstelik görevini yanlýþ anlamýþ olmalý ki gözyaþlarým,
Söndürmüyor büyütüyor yangýnýmý..

Tek çaresi sen iken bu umutsuz vakanýn,
Çare’min çaresizliðini izlemek derdime dert yüklüyor..

Kendi hükmünü verirmiþ bazen insan denen varlýk...
"Insallah Mutlu Olursun Ben Olmasamda"
Iþte benim hükmüm...

Þimdi o þarký yine kulaklarýmda..
Eðer bir masal perisi girerse rüyalarýna..
"ÖLDÜ" dersin gül güzeli týlsýmýný kaybetti...


Sosyal Medyada Paylaşın: