beyaz bir sevinç döküldü bugün Ýstanbul’a lâpâ lâpâ
karþýki köþk bir kartpostal oldu
hazýr postalanmaya
aðaçlar nikâh tazeledi gelinliklerini giydiler
gelin çiçekleri serptiler göklerden Ýstanbul’a
nakýþ nakýþ oya oya
biraz özenle bakanlar kýyamadýlar yerlere basmaya
hadi çocuklar kartopu oynamaya
eldivenleri unutmayýn ama
herkese nasip olmaz onlar
kimbilir þimdi kaç minik el uzanýr da bir hevesle karlara
titrer üþür pembeleþir
oynayamaz doya doya
özlemleri bir çift eldivenden çok
onlarý sevgiyle giydirecek bir ana
þimdi eldivensiz ellerinde kutular
çýplak ayaklarýnda o þýpýdýk terlikler
titreyerek devam ediyorlardýr birþeyler satmaya
oysa þüphesiz o eller bayýlýrdý kardan adam yapmaya
minik burunlu olsun diye havuçlara bir diþ bir diþ daha
bu soðukta araba camlarýný kim parlatýr onlar olmasa
kim o naneli sakýzlarý satar bize zorla inatla umutla
kim parklarda banklarda bu beyaz yorgana bürünür
onlar böyleyken hâlâ
yüreðime bu beyaz sevinç NASIL dökülür
17.12.1997 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.