Günseli

“dünyanýn insanca yaþamayý ve ölmeyi bilen bütün kadýnlarýna, adamlarýna ve bu hakikat üzere büyüyen çocuklarýna…”

bu saat Günseli, bu vakit…
bu vakit bana biraz erken geldi
hep erken deðil midir zaten ayrýlýðýn karanlýk vakti?
ekmeðimiz bitti, suyumuz bitti
cepheye giden askerler gibiyiz þimdi
gülüþü boþlukta yankýlanan çocuklar gitti
omuzlarýmýzda terkedilmiþ biz hüzün
anadan üryan kaldýk hayatýn içinde
býçak gibi bir rüzgardý, soðuktu, esti
döküldü üstümüzden üstümüzde ne varsa
dilimiz dilenci dili
bir kýrýk umut, bir yudum sevda için daðýldýk sokaklara

ah Günseli, güzel Günseli!
þimdi gidiþin bu ülkenin en erken vakti
elbette isminle türlü oyunlar yapýlabilirdi
gülüþünde saklý bir çöl
akansular, duransular ve isimsiz sular içinde
gözlerinde yeryüzünün bütün nehirleri
henüz boyanmamýþ bir tabloya dönüþebilirdi
nasýl desem iþte?
sana bakan herkes herkesi yeniden sevebilirdi
hem nerede duracaðýmýzý bilirdik biz
kimse otobüs duraklarýna isim vermezdi
kaybolurduk durmadan
yetiþecek hiçbir yer, hiç ama hiç varolmamýþ gibi

bu aþkýn ýzdýrabý kendinden menkul Günseli
tel tel olur daðýlýr aklýmda ne varsa
gözükara bir þiirin ateþten kelimeleri
çözülür ellerim adýnýn baþ harfiyle
korkarým, tamamlayamam
adýna Günseli derim
bir þeyler yerini bulur
iyi olur böylece
oturur en baþtan yazarým bütün o þiirleri
Sosyal Medyada Paylaşın: