Caddeleri aydýnlatan sokak lambalarý var çokça
Ama benim dünyam hep karanlýk biliyor musun
Sen yoksun ya hiç bir ýþýk bana uðramýyor
Ve beni ýsýtmýyor bu þehrin güneþi
Hep üþüyor ellerim sen gittiðinden beri
Ben
Ne yapayým bu þehrin sokaklarýnda yürümeyi
Hiç bir köþede seninle çarpýþma imkaným yoksa
Ve sarmaþ dolaþ aþklarý görüp aðlamaklý olmayý
istemiyorum
Pencere önünde oturup seyrediyorum gelen gideni
Uzun saatler ve zamaný tüketiyorum bolca
Gördüðüm hiç bir yüz tanýdýk deðil bu þehirde
Ýçimde öyle bir boþluk var ki anlatýlmaz
Doldurmasý imkansýz ve sancýsý çok zor
çekilmiyor
Ýçimde bilmediðim duygularla savaþýrken
Nefessiz kalýyorum her düþündüðümde seni
Ve sonra
Vurup kapýyý atýyorum kendimi sokaklara
Her sokak baþýnda derin nefes alarak duraklýyorum
Seni arýyor gözlerim, gördüðüm bütün evlerin eþiðinde
Yoksun iþte
Belki görürüm diye heyecanlanmak her baktýðým yüze
Bile bile ümitlenmek her duyduðum seste neyin nesi
Bilmiyorum
Sen çok uzaksýn bana, yabancý olduðum baþka bir þehirde
Belki de tam istediðin yerde mutlu ve huzurlu bir þekilde
Ben sensiz bu kenti hiç sevmiyorum
Ne yaðmurunu, ne yaðmurdan sonra gök-kuþaðýný
Seni bana getirmeyen bu yollara düþmanlýðým arttý
Ve bende dayanamýyorum
Gitmek istiyorum çok uzaklara ve kaybolmak yokluðunda
…
16 Nisan 2013
Rasim Yýlmaz