Siz Duymadınız

Çiçeklerim dediniz öðretmenim
Omuzlarýmdaki yükü görmeden
O kocaman yükü nasýl taþýmýþým
Farketmeden
Bazen hayatýn içindeki
O zalimlere küfrettiklerim oldu
Siz duymadýnýz
Ben gözlerimle konuþtum
Yüreðimle sevdim
Bastýrdýðým duygularýmla
Uzattým ellerimi semaya
Medet dilendim
Yaradan’ ýmdan
Hiç yakýnmadým, aleni aðlamadým
Sessizce akýttým göz yaþýmý içime
Tebessümüm eksilmedi yüzümden
Ýçimdeki fýrtýnalarý kimseler duymadý
Gecenin karanlýðý þahit oldu
Ýnlemelerime
Ben her þeyi sevdim öðretmenim
Karþýlýk beklemeden
Beni kimse sevmeden

Nazlýgelin
8 / Nisan / 2013
Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın: