küçülmüþ kýrlara aldýrmadan gelincikler gibi gülüyordum neþeniz maskelenmemiþ kederiniz dedi þair bir kemanýn telinde uyukluyordu hayat sancýsýný saklamýþtým buðulu nisanýn sokaklarý mayhoþ bir yaðmurun altýndaydý þehir gecesi mahsun inattaydý acý dinleyip dinleyip her þarkýyý gökyüzüne benzetiyordum keder sesimden sýyrýlmýþ yýldýzlara bakýyordum büyük bir kahkaha bulup girmiþtim içine bir kadýný deniyordum bu bahar papatyalarýn hatrýný sorabilsin çocuk aðlamasý baþlamadan gözlerinde üþüme sarýsý ýssýzlýðýn tadýndan sarhoþ
gülerken çaresizliði sisleyen yüzüm bilmez misin gençliði doyurmuyor zaman yasdan arýnamaz kan çocukluktan kalma bu gülümseyen yansýman bilmez misin gözlerim kaçarken yakalanýlýr yalnýzlýða çocukluðundan kalma koþturmadýr þimdiki suskunluðun güneþe ve umuda dalar þimdiki hülyan bu fotoðraf böyle gülüp durmayacak
düþten düþecek ýraklara þaha kalkan ýrmak alýp sinemaya götüreceðimiz maviler kalmayacak an olacak hiç dönülmeyecek karanlýktan
sol kaburgam yaðmuru sevdi kökleri bulutlara deðen aðaçlarý gördüm uçurtmalarýn uçacaðý rüzgârý hatýrlayarak yarým anýlarla hýþýrdadý çýnar kimsenin incinmediði dünyaya acýkýnca ruhum özfarkýndalýk baþkaldýrdý cehenneme sustuðum þiirler kadarmýþ hayat