keder geliyor ellerime þarkýlar dilsiz geceden midir kalbime üflenen bu içlenme ayak ucuma yatmýþ gölgem hangi ninniyi duydu da açýk sarý hüznüme uzandý oysa çocuksuzdu masallar þirin þirin ölü çocuklar baharsýz sýrtlarý terleseydi ya sadece oyundan
gece boyunca gitsem gitsem yo(ð)rulsam var mýdýr öfkenin toplanmadýðý bir gök altý kalbim aðýtlara aþina ama çocuklarý öldüren bu tarihe bir tekme atabilseydim güneþi geri sarýp çocuklarýn kahkahasýný renklendiren istediðim deðiþikleri yapabilseydim ya
nilgünün sessizliði var gecenin yörüngesinde lacivert dolanýr uçamayan gagasýz ýslak güvercin ütopya ailesinden nilgün iþte burasý bildiðin hiçlik bayat kokuyor toprak yine hiç çiçek açmayacak karanlýk bir susuþta zamanýn ibresi ölüm geliyor çocuklarýn gülüþüyle çarpýlarak