galiba,
galiba öyleydi
yarasýnda karýn
her damla pýnar açtý gözlerinde
düþer yollara oðul
bir tohum kabuðunu yýrtar bahara
ayva tüy devþirir
sarý bir sonbahara
düþ yorgunu bir gülüþ
iðde kokar
çaðýrýr tuzlu bir derviþ
gözlerimde söz
yüreðimde köz
buzu güneþ çaðýrýr
tuzu derya
yol bulur yetimliðim
yollarda parya
ben sarý deðilim ama
tüylerim ayva tüyü
üfle anne, üfle geçsin bu büyü
gamzemde gül deðil
mavi taþlar
çukurunda kuþlara
kursak olur yaþlar.
bir elimde ihtiyarýn aðaran kaþlarý
bir elimde yenidoðanýn
ayva sarý saçlarý
sev beni anne,
okþa göbeðimi
ilk günkü kadar acýyorum
yemiþ kuþlarýnýn dideleri batýyor gölgeme
anne ne olur bana öl deme
aklýna her düþtüðümde
kuþlarý sula
güvercinlere ver arpa yemi
kürt komþularý da öp anne emi
mavi bir yalnýzlýk çaðýrýr beni
anne
tutabilir misin
kýzýlcýk kýrmýzý sesini
solu beni anne
bak her sabah
kapýdaki iðdede açacaðým
yâr demiþtim
önce yarmýþ
nisanda mevsim bazen kar
bazen baharmýþ
kýrlangýçlarýn kafesi yok anne
saban topraðý süleyman’ýn nefesiyle sürer
ve
tohum topraða
belkýs’ýn gözleriyle girer
kamýþ neyzenin elinde zülfikârdýr
ne gördün oðul deme
mevsim artýk sonbahardýr
sabâ bir gaz lambasýyla ýþýt taþýmý
nihavent kuþlar yesin
kimyon aþýmý
kokla anne
ne var ne yok cümle kardaþýmý
uyandýr beni anne uyandýr
yastýðým yataðým ter
bu uykusuz rüyalar artýk yeter
sütten yeni kesilmiþ
kuzular gibi melemeliyim
çok acýyacaksýn bilirim annem
senden evvel ölmemeliyim
babam çaðýrýyor anne
yokluðumu öyle bil
sil anne, gözlerinden yaðmurlarý sil
say ki ,
yorgundum
uykusuz geceden kaldým
say ki,
su döktün
suya uyanmadým
bazen bir papatya
bazen bir ökse otu
topraðýma söðüt gibi eðil
sen ýslanma ben ýslarým
beslendiðim gövdemi
kaç þimþek ýþýtýr
kaç þafak yýkar bu þehri
annem
oðulcuðun yüreðindedir
yüreðini okþa emi...