sözlerinde eridim gözlerinde kayboldum uçsuz bucaksýz dehlizde gibi þaþýrdým yolumu çýkmazlarda inandým sana canýmda can oldun aldýn beni benden bir kez daha yandým son olacak bu dedim yine aldandým
her yaðmur yaðdýðýnda içim ürperir seni hatýrlatýr bana yere düþen her damlada yürürdük el ele ýslanýrdýk yaðan yaðmurda yaþardýk umarsýzca duygularýn en güzelini içimizde dinmez fýrtýnalarda yoksun þimdi yanýmda olmalýydýn be gülüm sen yarýnlarýmda varlýðýnla can veriyordun bana
kayalara vuran dalgalarýn sesi bitmeyen aþkýmýzýn senfonisiydi sanki kulaklarýmda çýnlayan diyemeyiz mazide kaldý o günler an be an seni yaþýyorken olmasan da yanýmda arzular bir çaðlayan kanýmda olsanda uzaklarda seni yaþýyorum anýlarýmda bu yeter bana
deniz mavisi gözlerinle huzur veriyorsun seni ne kadar çok sevdiðimi sende biliyorsun ayak seslerini duyar gibiyim son ver artýk ayrýlýklara koþ gel yanýma birlikte ulaþalým yarýnlara...
Refik 13.04.2013 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Keskinsirke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.