Aşk Varılmamış Menzildi

Dünün esmer gecelerinde gölgemi arýyorum
Ruhumun uçuklu tepsisinde korkulu yarýnlar
Ýçimde yanan ocaklarda üþümüþ bir adam
Gölgeler karlarý çiðneyerek aþka yürüyorlar

Yaþamak kendi kumundan sýrça bir saraymýþ
Gövdemin sonsuzluðunu aydýnlatýr gözlerin
Meçhul aþklar gizlenir derinliðimde asýrlardýr
Usulca sevda öper her gece þiir dudaðýmdan

Aylardýr kanayan gövdemde küflü bir býçak
Ölümün eflatun yüzünde fýsýltýlý bir yüzüm
Kefenim olsun aþk yaþanmamýþ kayýplarýma
Güneþin yamalý kollarýndan gel uykularýma

Gidiyorum kýyýlarýndan, sesin kalsýn usumda
Haylaz bir rüzgârým þimdi, söz bitti yüreðimde
Unutuluþun döþeðindeyim, gül çürüdü toprakta
Bekleme beni düþlerin sabun köpüðü siperinde

Üþüyorum, yüzümün haylaz çadýrýnda bahar
Yitik vedalarýn dehlizlerinde titrek bir sözüm
Yaprak dikene küsmüþ, kasýklarýmda imbat
Kalbimin sol döþünden de siliniyor hatýralar

Gülüþün buzdan bir saray, eridi düþlerle þimdi
Parçalanmýþ sabýrlarýn afiþlerinde kanýyor umut
Mor daðlardý otaðým, bedenimde özlemin rengi
Devrildim kendi içime, aþk varýlmamýþ menzildi

Selahattin YETGÝN

Sosyal Medyada Paylaşın: