valla ben Özleme ne zaman “-hoþ geldin” dedim “ne zaman tokalaþdým” “elim, eline deðdi mi, deðmedi mi” “anasýnýn elini öpdüm mü” “annýma ðötürdüm mü” “o bana biþi dedi mi” “Özlem bana ne dedi” böðün dahi vallahi-billahi bilmeyon biliyosam namerd olayýn..
sekiye geþdim bi götlük yer buldum sýðýþdým namaz hocasýna getmiþ gibi oturdum put gibi, hiþ bi yannýma bakamadým.. hani “lök gibi” derler ya iþde öyle sükut! ne bi lafa garýþýyon ne ne edeceðimi biliyon sanýsýn mefta..
gafamda kýrk dilki dolaþýyo birinin guyruðu ötekine dokanmayo ne kel dayýsýndan, ne kel dayýsýnýn kel gýzý Hacçadan o ðüne ðadar o ðadar nefret ettiðimi bilmeyodum esiden ha var ha yoðudular hinci aramýzda garaçalý yahudular atsan atýlmaz satsan satýlmazlar
len bunnar kendilerini ne zannediyollar yahu ikisi de; her boku biliyollar her olayýn, her ilafýn içindeler her fukuattan her þeylerden habarlarý var kim gelmiþ, kim getmiþ kim kime ne demiþ acanýs ne demiþ ýradýyo tiyatrosunda ne olmuþ kim kime ne türkü isdemiþ kim hanký türküyü çaðýrmýþ hele Kel Hacça’nýn aðzý açýlsýn da gonserve, ireçel, iþlenti, çeniz biz medeniyet tarlasýndan; biz výz gelmiþ, týrýs geçmiþiz!
biri lafý bitirmeden öteki onun a(ð)zýndan alýp da geçiviyo hemi dee ötekinin galdýðý yerden üsdüne püsgül dikelek devam ediyo biri ötekini tasdikleyo ikisi de ayný gabaða iþeyo ana valla efe! þaþdým galdým anam avradým osun yau bu ne muhabbet.. biz bunnarý böðüne gadak hiþ fark etmemiþiyiz
“vay anasýna bee..” dedim ellerde ne ayileler varýmýþ vay anasýna bee(h) hiç gördüðüm duyduðum biþi de(ð)il bizim evde m(uh)abbet dedin mi biri illem ötekine etiraz ederdi bunarda yalana yanýþa tasdik.. benim içinde olduðuðum hususa benden da(h)a vakýflar ha! ellerde ne bobalar varýmýþ ne Kel Haççalar
dayýsý beni devamlý meþgul ediyo adama cevap yetiþdirmeden ðýzý biþiyler soruyo, cuvaplayan deyorun sanký sorgu hakiminin garþýsýndayýn yau kaþ geçi varýmýþ, kaþ goyun kaþ denesi yüðrülmüþ erkeçleri kime satmýþýyýz kurbannýk alagomuþmuyuz inek ne zaman boðasacaðmýþ len ben ne bileyin dam baþýnda saksaðan vur beline gazmayý dedikleri böyle biþiy mi acaba
ele avradýný bilmen nesini neyttimin en tühafý daa; .. Kel Dayý “Memeet, yeðenim ben sizi bek severin elimde etiþdiniz bobayýn düðününde ben deden gilin çobanýydým aklýn erer mi” hinci hinci aklýma geliyo da “-len bayrak gakarkana tüfe(ði) atan benidim ya” desemidi ya Ya Rebbim Ya Resulallah
gýzý ondan geri mi bilader “-boba “deden gil bize gatýncý dý” desen ya bunarýn ne zaman geçi sürüleri olduy ki”
anam ta(h)a sonura dediy ki “-benim gelin olduðumda dedengilin geçi sürüsü varýdý Kel Aða boban gilin çobanýydý” iyi de ana bunu neye o zaman demedin “len yavrým” dedi “bunar sevindirik delisi olmuþ bana laf mý ettiri(r)ler hiþ”
“sonratdan görme gavýrdan dönme” baþga nassý biþiy ki
Özleeemm? Özlem! neredesin bidenemm
…
DÝPNOT:
seki: duvar dibinde yüksekçe oturulabilecek yer, teras sýðýþmak : sýkýþmak, yer bulmak
ARKASI YARIN
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.