Tatsýz bir gece, Çaysýz geçen saatler, Acý veren anýlar, acý veren gelecek, Durduramayýz iþte, yarýn olacak, Aðýzdan çýkmayan sürüsüyle hece, Kahrýyla kavrulan adam, Hüküm verilsin; Olsun artýk idam! Deðiþen dünya, deðiþen insan, Zaman bazen hýzlý bazen yavaþ; Sayamýyorum, þubat, mart, nisan. Karma karýþýk düzensiz, hayat, Kim kusur, kim kabahat, Hangi duygular rafa kalkmýþ; Hangisi küflü, hangisi bayat. Saygý itibarý yitirmiþ, iþini býrakmýþ, Bilen; bilgisiyle yatmýþ kalkmýþ, Ne haddine ki; bilgiyi baþa kakmýþ!
Asýk binlerce surat, Yürüyen ölüler, sevgisiz mahlûkat Ve sevgisizlikte ilerliyor son sürat. Deðersizler deðerli gözükmekte, Zati göz artýk neyi doðru görmekte. Maddi her çeþit unsur; Maneviyata bir engel, bir kusur. Ölen türlü türlü varlýk, Kimine giysi, kimine deney, kimine saygýnlýk; Biride çýkýp o beklenen soruyu sorsun! Nerede merhamet, nerede insanlýk! Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.