"Düþün ki aramýza bir kýsa çizgi düþtü aþkým; seni de beni de ikiye böldü."
Düþün ki bir rüzgar savurdu ikimizi; birbirine zýt iki noktaya. Ben kapalý parantezler içinde kalmýþým bir hücrede; Seni ise ünlemler uzak þehirlere götürdü.
Düþün ki; bir yaðmur yaðdý; ýslandýk. Sen yaðmura inat gözlerime tutundun o gece; ben bütün yaðmurlarý þiir ettim öylece.
Hüzün, hüzün ki aþkým; mesafelere küfreder bir yabancý. þairlere de kýzarým ara sýra; küserim þiirlere de.
Yüzün, iki elimin arasýnda bakýp durduðum saatlerce. gökyüzünde sayýsýz yýldýz arasýnda; sen benim seçtiðim dileksin, dilediðim gecelerce.
Düþün ki aþkým, ben bir gece mahmurluðuyla yanýna gelmiþim, mesafelerin canýna okumuþ, gözyaþlarýnýn aðýtýný yakmýþýz. Ben sana aþktan bahsediyorum. Öylece uyuyakalmýþýz.
Düþün ki hala yan yanayýz; hiç ayrýlmamýþýz."
Nuray KAÇAN- 12.04.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sihirli Kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.