(P)ÂRÂYA TAPAN ŞÂİR

Sensin, kýtalar boyu dolaþan o þöhretin,
Mukadder heybetiyle tek sahibi sanatkar.
Büyük bir ihtiþamla yarattýðýn kudretin;
Yankýsýndan mezardan ölü canlanýr kalkar.

Tereddütü ufukta cezbedâr güzel sardý.
Müptela çehresini mutlak bir ezel sardý,
Hep arafta bekleyen yüzyýllýk bir devrimi;
Her aruzu reddeden umutsuz gazel sardý.

Sana hýrsýz diyenin boynuna kement takýp,
Ýbret-i âlem diye tutup sürüklemeli.
Gece-gündüz baþýna koyarak bir murakýp;
Belki böyle ödenir her ithamýn bedeli.

Ruhunu çepeçevre isyankâr meltem sardý,
Tedavisi imkânsýz mecruh-ý elem sardý.
Ne idüðü belirsiz romantik vücudunu;
Hakikati katleden ölümcül mâtem sardý.

Hangi hazin yenilgi baþýna üþüþtü de,
Bu kadar efkârlanýp hüzünlendin yiðidim.
Hangi ebabil kuþun taþý sana düþtü de;
Hayat imtihanýndan pek elendin yiðidim.

Bedenini að gibi mustarip melâl sardý.
Gökyüzü meftun oldu; arþý bir ihlâl sardý.
Mâzî, yerle bir oldu; sarsýldý kürre-i arz;
Âtî ihtiyarýndan genci ihtilal sardý.

Hürriyet gibi aydýn hür þafakta dalgalan,
Ey þuâra indinde (p)ârâya tapan þâir.
“Masum bir tebessümdü” senden geriye kalan;
Bir hatýra olarak ne varsa sana dâir.

Öz nefsinden utanan bir nesli haclet sardý,
Ahengi boydan boya dehþetli illet sardý.
Tahayyül uykusuna dalýnca mahzun gönül;
Þiiri þahlandýran þâiri gaflet sardý…

ârâ: Allah, Tanrý, Yaradan
Sosyal Medyada Paylaşın: