yürüyorum kentine

yürüyorum kentine
sýrtýmda gölgeler
yürekte arbede
gözlerim düþüyor
gövdem yine harabe

direklere iliþtirilmiþ
arsýz sokak tabelalarýnda
rüzgarlar sekiyor
kýrýlmaya yüz tutmuþ gecede
inlemeler tekliyor

dallar uykuda
yapraklar ürkek
uyur uyanýk
telaþlý ve titrek
ninnileniyor gövdesinden
ha düþtü
ha düþecek

iþte yine kör bir mýzrap
esip biçti
sen düþtün aklýma
ensemden bir dað geçti

uzaklardan yanýp sönen ýþýklar
ateþböceði týlsýmýnda vuruyor geceyi
eðreti cýlýz ve korkak
tedirgin bir çalýnýn menzilinde
taþ kaldýrýmlar yalanýyor
ürkek paslý
nemli ve ýslak

bu þehrin kancýk gecelerinde
olacak sandým bu sefer
yine olmadý
kör ol kader

morlaþýyor ayaklarýmda vurgunlar
yokluðun içimde azýyor
iniyor göz kepenklerim
bakýþlarým sýzýyor

gün aðarýyor þimdi
karanlýklar çekiliyor inine
sen uyurken uyandýrýlýyor
bir ýþýk sürülüyor göðün mavzerine



gün boðazlanmýþ
gün kör
gün kulaklarýný týkamýþ
gün nankör

çocuklar uyanýyor
gölgelerinden seziyorum
kirli beyaz sabahlarda
yinelenmelerden beziyorum

egsoz kokularý gelip yapýþýyor terime
bir rüzgar deðiyor tenime
takýlyor gözlerim tanýdýk buluþmalara
güneþ çözülüyor etimde



sýrtlarýnda acý
kursaklarýnda açlýk
kuralsýz boþalýyor karýnca yuvalarý
tek göz sýðýntýlardan
insan pazarlarýna
vuruyorlar kendilerini oradan oraya
hepsi aç ve üryan
hepsi ilkokul çaðýnda


gün sinsi
gün sessiz
bir gün daha yürüyor sensiz
bir ezbere daha yenik düþülüyor
herkes birbirinden habersiz

yaþam ince bir çizgi
yaþam sýnýrda eþiktir
hasretler yýðýn yýðýn
yýkýmlar küme küme
acýlar tek kiþiliktir



hasan polat





Sosyal Medyada Paylaşın: