Yalan...

Yok fani dünyanýn benden haberi,
Müjdeyle, duayla geliþim yalan...
Elli altý garip seneden beri,
Sanki nefes verip, alýþým yalan...

Kendimce olsam da dilin alimi,
Diyemem kimseye arzu halimi.
Nafile, ettiðim ilim talimi,
Anlayýþým yalan, biliþim yalan...

Bir gölge misali gezer, tozarým,
Solgun seraplarda söner nazarým.
Hislerimi suya çizer, yazarým,
Renkli hülyalara dalýþým yalan...

Rabbena hep bana dildeki þarký,
Ýnce yaðla döner devletin çarký.
Yoktur kimsesizin ölüden farký,
Yurdumun yurttaþý oluþum yalan...

“Soysuzun” soyumda açtýðý yara,
Sýzlar bir an bile vermeden ara.
“Aslýmý” haykýrmam etmez beþ para,
Saçýmý baþýmý yoluþum yalan...

Sayýnlar her türlü emre duyarlý,
Beyinler Türk’süz bir yurda uyarlý.
Kulaklar bölücü dile ayarlý,
Birlik þarkýsýný çalýþým yalan...

Eski ben deðilim, yorgunum artýk,
Aratýr dünümü her günüm artýk.
Kaderin hükmüne dargýným artýk,
Hala saf ve temiz kalýþým yalan...

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…