TUTUNACAK DAL GEREK

Tüm gücüyle yüklendi üzerime aniden,
acýmadý bir türlü sevdalandýðým hayat,
derde boðdu insafsýz ecel oldu gizliden,
þimdi gönlümde hüzün dilimde bezgin feryat.

Yaþamayý kenara itiverdim vereli,
omuzumdaki yükü taþýyamadý yürek,
fýrtýnalar içinde geçmekte günüm deli,
bana sevdadan yana tutunacak dal gerek.

Ýçimde karanlýðýn kopardýðý her nefes,
depremlere tutulan kýrýk gönül yarasý,
boþlukta debelenen kursakta kalan heves,
gönlümdeki enkazda bir yýkým manzarasý.

Sanma ki bu iklimde tanýþýrýz baharla,
havalar ýsýnmadan geri dönüyor mevsim,
yaþamaya hüzünle direnirken ýsrarla,
zamana tutunmuyor yarým kalan hevesim.

Obamýza çýð düþtü zamansýz yaðan karla,
zaman uçup gidiyor ikimizden habersiz,
günleri kapatýrken dünden kalan zararla,
umutlar yol vurgunu tüm beklentiler yersiz.


09.04.13




Sosyal Medyada Paylaşın: