Avare

Sormamýþtým kendime þu gecenin ortasýnda,
Kimim ben, neyim, neredeyim.
Yüzün, sesin yüreðime doðduðunda,
Ýþte orada þafaðýn söktüðü yerdeyim.
Açgözlü yüzler, düþler sofrasýna kurulduðunda,
Biten tuzluðun dibindeyim.
Kederinin yansýdýðý gümüþ aynada,
Gözlerini kaçýrdýðýn köþedeyim.
Baþlamadýðýn yolculuðun son duraðýnda,
Ben, senin hasretindeyim.
Yel vurmuþ gelincik yapraðýnda,
Belki solan ilk renkteyim.
Kaynasýn diye dert kazaný, cehennem yandýðýnda,
Ben dibindeki ateþteyim.
Kim bilir, ýssýz hayatlar tiyatrosunda,
Yalnýz kalmýþlara gölgeyim.
Kibritçi kýzýn çaktýðý son umuda,
Yetiþmeye çalýþan pervaneyim.
Sevmeyi bilmeyenin sevene koyduðu yasaklarda,
Sevgi peþinde divaneyim.
Gerçek aþkýn ahir zamanýnda,
Senden baþka hiçbir þeyi olmayan,
Avareyim...

Sosyal Medyada Paylaşın: