ilk ýþýklarýyla donuktur sabah güneþi
dökülürken damlardan kül rengi…
koyu mavi ise gün batýmý -denizin sakinliði-
kasvetlidir benim gibi sanki aðlamaklý gri…
kaybolan bir çocuktur kimi zaman
omzuna serpiþen gözyaþlarý andýrýr kahverengiyi…
konu olur bazen de
sokakta itle kedinin dalaþý
sevemedim bir türlü þu kan kýrmýzýyý…
ýsýnýr sarý döner turuncuya
eðer bir ananýn kucaðýndaysa
soður asýk suratlar/ beyazdýr tipi gibi
karanlýk odalardaki kumarýn rengi…
kenar mahallenin sakini
hafifmeþrep,kaba þiveli
sakin bir endamla tuvalde can bulur
kýzýl saçlý,çakýr gözlü…
ancak gülümseyen sadelikte
elâ mý? yeþil mi?
iþte!beni kahreden asýl bu çeliþki…