vakur deli...

Sorguya çekildi bir yaþam
ne dökük masa
ne kýrýk bir sandalye
yerde oturucasýna vakur bir deli
kaldý
süzülen sarý ýþýklarýn altýnda…

gün ýþýðý geldi aklýna
orman kuytularýnda
el deðmemiþ bir aðacýn dallarýndan
süzülen o ilahi ýþýklar saçan güneþin
ýsýtan aydýnlýðýnda…

sarýnmak bulduðu ilk doðruya
belki bir serçeye, belki güvercine…

hakký mýydý, olabilir miydi
hangi yaþamýn akýllýlarýnýn
delileri, delilercesine sorgulamalarý
neden vazife edinmiþlerdi ki kendilerine

süzülen sarý ýþýklar
aldý karanlýða alýþýk gözlerini
bakamadý hiç yalandan yarý aydýnlýk
gözlere bir daha dakikalarca…

akþamüstleri geldi aklýna
bir deniz kenarýnda
güneþ yine o ilahi güneþ
batýyordu tüm kýzýllýðýyla…

gözleri kamaþmadan doya doya
bakýndý gökyüzünün hüzünlü kýzýllýðýna…

tutunmak gerekti bir yanlýþa
doðruya varmak için, bu hep gerek miydi
deliler bunu nereden bilebilirdi
sorgucularýn akýllarý iþte bunu alamadý...

iþkencenin en büyüðü
yalnýz býrakýlmak olsa da karanlýkta
korkar mýydý hiç o vakur deli

tutunmak var ya eskiden kalma bir þarkýya
ýslýk çalmak var ya iþkence aralarýnda
akýllýyý deli ederdi sorgularda

umursamaz vakur deli
susmayý yeðledi sonunda,
konuþmalar çevrilince iþkencecilerin kendi dillerine
anlam kaybýna mý uðramýþtý sanki ne

en güzel þiiri bile
anadilinden çevirsen baþka bir dile
o ritmi tutturabilir miydi en iyi çevirmen
ki zaten
en iyisi deðildi o akýllý sorgucular da

düþününce gerek de yoktu
kýrýk masayla dökük sandalyeye
en iyi vuruþu merakýndan
oturduðu yerden
ayaða kalmayý da bilirdi o vakur deli

elleri arkasýnda
gözlerinde umursamazlýklarla
defalarca yere kapaklanacak olsa da
o deli bile bilirdi, elbette ne yapsa yeriydi...

tutunmak var ya safi bir umuda
delinin tek derdi buydu belki...

( Dilek KARSLIOÐLU )


Sosyal Medyada Paylaşın: