Söyle güzel sen kimsin
Tut elimden býrakma yaksýn beni ellerin,
Seviyorsun anladým, ateþ kesmiþ her yerin,
Ben yanmaya razýyým haydi tut þu elimden,
Yanan alev sönmeden yaksýn beni ateþin.
Mavi gözler bakarken utanýrým bakmaya,
Sanki beni soyarsýn, bir ter baþlar akmaya,
Bakýþlarýn bir baþka, beni candan yakarsýn,
Neden bilmem çekindim o adýný sormaya.
Konca gibi yüzlerin, sanki açan yüzünde,
Ne güzel oynardýn, seni gördüm düðünde,
Davul zurna çalarken, eller sana bakarken,
Sen al giymiþ oynardýn o düðünün evinde.
Söyle güzel sen kimsin, deli ettin sen beni,
Aldan pabuç giymiþsin, buna dersin yemeni,
O düðünde oynarken, seni görüp beðendim,
Ellerden çok isterdim, senin beni sevmeni.
Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.