SEN DAĞLARIMIN MAHZUN CEYLANI

Senin, bu daðlarýn mahzun ceylaný olmaný düþlerdim,
Sokuluveren, ýlýk sevdamýn þefkatli kollarýna,
Yamaçlarýnda yuva bulduðum, mavi tutkularýmýn,
Kaderi bana benzeyen kýr çeþmesinin derya kaynaðýnda,
Yayla kuþlarý ile beraber yorgunluk giderdiðin,
Senin, þu daðlarýmýn mahzun ceylaný olmaný düþlerdim.

Umutla vuslatýn saçaklarýnda buz tuttuðu,
Vücut binasýnýn tanrý misafiri düþ kurgularýnda,
Özgürce koþtuðum, rüzgârý yedeðe alýp,
Ve diz boyu gözyaþý çiçekleri arasýnda bir öðle uykusu,
Dallarýnda hasretin tomurcuk açtýðý ardýç gölgesinde,
Ozanýmsý haykýrýþlarýn deli çaylarda,
Hoyratça dalgalanýp yankýlandýðý gün boyu.

O vakitler ki, oturup düþünmeye fýrsat bile bulamadan,
Vücut sebebini bendeki sýcak gönül ikliminde,
Açýverdiðini görecektin yüreðinde bir tomurcuðun,
Yalnýzlýk randevularýnýn son duraklarýnda,
Ýlk yaz müjdecisi kardelenler heyecanýnda.

Sen yine de daðlarýmýn ürkek mahzun ceylanýsýn,
Çekinmeden yayla rüzgârýnýn bestelerini dinleyen,
Yalnýz kýr çeþmesinin muhabbet ortaðý,
Dikensiz patikalarýn aþina dostu,
Özgürlüðü gönlünce yaþayan mevsimler boyu,
Sesinde zirvelerin sükût bulduðu, gözlerini gecenin kýskandýðý,
Bereket yaðmurlarý ile topraðýn karýncalandýðý,
Sen, yine de daðlarýmýn ürkek mahzun ceylanýsýn.

Muzaffer Eker
Sosyal Medyada Paylaşın: