Sen Bilmesen De

Ay süzmesi gözlerindeki hüzüne saplanýnca,
Dudaklarýndaki titremelere takýlýrým,
Aðlama küçüðüm, gül artýk
Döktüðün yaþlar boðacak beni.

Karanlýðýn izdüþümü gözlerinde,
Yaðmur yüreðinde ýslandým delice,
Sevdayla ýsýnmak ne güzel, bilsen ellerinde,
Ellerim dolaþýr habersiz, saçlarýnda.

Gözlerindeki mor halkalarý uykusuzluðun,
Düþüncelerim seninle, yüreðim bilinmezliklerde,
Sensiz nasýl geçmiþ bunca zaman,
Nasýl katetmiþim bunca yolu.

Oysa, gül kokulu saçlarýndan fýþkýrýr bahar,
Bir türkü gibi dolaþýr efsane ismin daðlarda,
Yanaðýndan kaçamak bir gülüþ alýrým,
Kara bulutlar kalkar üzerimden.

Göz göze gelince, ekim’in son saatlerinde,
Yüreðimle binlerce adým atarým yüreðine
Ýnsan ayaðýnýn deðmediði, kimselerin bilmediði,
Akþamlarýn asla olmadýðý yerleri düþlerim.

Nice rüzgarlar geçse de yaþamýmdan,
Anladým ki; zamansýz düþmüþüm yerküreye,
Zamansýz aþklara ömür vermiþim yýllarca,
Ýnsan yüreðine sevdalýyým, sen bilmesen de.

Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: