Adam kadýný öptü, kalktý, geri dönmek üzere. Kadýn kendinden öylesine emin, adamýn arkasýndan bakmadý.. Adam da kadýna... Arkada deðildi ikisinin de gözü; baþkalarýndaydý... Kadýn kendinden emin bir gülümsemeyle oynadý parmaklarýnýn arsýna doladýðý saçlarýyla... Yuvarladý saçlarýyla bakýþlarýný etrafta. Adam geri geldi, kadýn adama sarýldý. Aþký ziyan mýydý? Aþk var mýydý? Neresinde vardý. Onlar bilmiyordu! Ben de anlamadým. Anlamadým. Anlamadým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
almıla erdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.