Sevdalarda ardý ardýna kapattýðým kapýlarýn, çarpma seslerini bin ýþýk yýlý sonra duyuyorum. Bazen ormanlar yakýyorum... Sonra dönüp, yanmayan bir aðaç kalmýþ mýdýr diye arýyorum... En çok da geceleri özlüyorum kendimi -asýl ben- geceleri oluyorum… “Kendine gurbet olan adamýn içindeki yolcunun çilesi bitmezmiþ.” Geceleri daha iyi anlýyorum…
ALMILA ERDEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
almıla erdem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.