Bir þiir e âþýk oldum, Birde yalnýzca þiirlerde yaþayan birine
O gerçekte hiç var olmadý ki Benden baþka Hiç kimse onu tanýmadý O derin bakýþlara takýlan olmadý benden baþka Alnýndan öpmedi babasý Kucaklamadý anasý
O gerçekte hiç var olmadý ki Benden baþka Hiç kimse dokunmadý tenine Dudaklarýný öpen olmadý benden baþka Hastalýðýnda beklemedi babasý baþucunda Anasý uyutmadý dizlerinde
O gerçekte hiç var olmadý ki Benden baþka Hiç kimse gözyaþlarýný silmedi Duygularýyla seviþen olmadý benden baþka Gözyaþlarýna sarýlmadý babasý Hüznüne aðlamadý anasý
O gerçekte hiç var olmadý ki benden baþka O gerçekte yalnýzca bende var oldu
Evet, ellerindeki mendiliyle aðlayan þiirlerin gözyaþlarýný ondan baþka kimse silemedi, Yufka yüreðiyle gözlerini bütün ihanetlere kapattý ve sessizce köþesine çekildi.
MÜSLÜM TAÞ – 25/03/2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
MÜSLÜM TAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.