ÇOCUKLUK ANILARIMIZ.......

((BEN….
Gök yüzü benimdi o zamanlar,bir yýldýz kaysa nasýlda mutlu olurdum,
Oysa kayan her yýldýzýn belkide kaybolan bir umut olduðunu;
Anlamayacak kadar cocuktum,
Þimdi benim çocukluðuma benzemiyor çocukluklar,
Gök yüzünde yýldýz yok.olanlarda kaymýyor eskisi kadar,
Þimdi bilgisayarda savaþtýryor yýldýzlarý çocuklar…..
Artýk yok yakar toplar,çelik çomaklar,
Beþ taþlar,birdir birler
Bilmem zaman bukadar güzelliði nerde gizler

((SEN….
Ebem tahta kaþýktan bez bebek yapardý.baþýna da duvak takardý,
En güzel oyuncaðýmdý benim adý nazlý ve hayat onun yanýnda akardý,,
Birde tahtadan beþiði vardý ona höllük eler tahta beþiðe belerdim,
Ne kadar saftý arýydý duygularým,
boþ þiþeler kapaklar kiprit kutularýydý oyuncaklarým,
ah ya rabbim ne güzeldi o günler,
yaðan yamur bir bulut kümesi olurdu umutlarým..
Nerde kaldý o güzelim günler.þimdi hasretle anarým,
Ve çoculuðumun o eski günlerine yanarým…….

((BEN….
Hiç unutmam halamýn bir eþeði vardý,
Sýrtýna binince bizi aþaðý atardý,
Köyün en yaramazýydýk yýkardýk ortalýðý,
Ben ve halamýn çocuklarý,
Ne zaman gitsem köye halama,
Halam haber salardý þehre babama,
Gel götür þu müslümü……
Ýllallah dedirtti bana…
þimdi çocuklar parklarda biniyor atlý karýncaya eþek diye,
geri verseler bana geçmiþimi istemem bir þey
Çocukluðum en güzel hediye…

((SEN….
harmanda oturur taþtan evler yapardýk.
Evler arasýna topraktan yollar kazardýk,
Olmazdý çok oynamaya vakit bahçede dedeme yardým etmekten,
Çoðu zaman kýrda bayýrda geçerdi koyun kuzu gütmekten,
Her çiçeðe bir isimde ben takardým.
Yaðmur yaðýnca arap kýzýyla hüzünle camdan bakardým.
Yað satarým bal satarým nidalarý hala kulaðýmda,
Öksüz büyüdüm ama hiç oturmadýn annemin kucaðýnda,
Ebem bakardý bana çok çektim annemin özlemini,
Ama yinede mutluydum özlüyorum o günlerimi……
((BÝZ......
Köyün tozlu yollarýndan inerken þehre,
Fýrýnlardan gelirdi mis gibi ekmek kokularý,
Þimdi insanlar saklýyor yüreðinde korkularý,
Çocuklar yaþamýyor çocukluklarý,
Þimdi pek çok coðuða mekan Köprü altlarý,
Kreþleri icat etmeden önce analar belerdi bebeleri,
Hiç boþ kalmaz kucaklar bakýcýya mahkum deðildi pamuk elleri,……

MÜSLÜM TAÞ 19 EYLÜL 2010
Sosyal Medyada Paylaşın: