Aşkın Kucağında Uyku

kapat gözlerini küçüðüm
avuçlarý kýnalým gözleri gecelim
koy baþýný göynüme*
ve dinle yýldýzlarý

pencerelere koþma canýmýn içi
bir parça perdeler çekeyim insanlýða
canhýraþ bakmaya doymayanlara
bakma, baktýrma
camlarda bana bakýþýna

seslenme bak ses veriyor
nefesinle yanýyor çölün ortasýnda susuz çoban

þeytanýn velet olduðunu da bilirim
hasta annesini üzdüðünü de
seni götüreceðini bilmiyordum
perdelerin sesi titremese

þeytan ah der mi
sesinden yakaladým þehvetini
herþeyini alýyordu kadýnýn
senin eteðinin günahýný deðil

günahým, kadýným dizinde uyumuþum
tüm sesler ve rüyalar aleminde
feryad etmiyorum bu mutluluk
o temiz çocuk niye uyudu öyle
dizlerinde

*göyün, göynüm: anadolunun bozkýrýnda þivesel bir söylemdir, ten ile kalbi bir araya getirir bu sözcük.

Sosyal Medyada Paylaşın: