D e n i z!
Mâi i mgeler usulca gururumu okþar;
yüreðime zemzem etkisi býrakarak doruklardan hoyratça
su olup konardýn nergisime hilalin avuçlarýndan; -þ i f a n i y e t i n e
sisli ufuklara boynu bükük sevdamý asardým anýmsar mýsýn!
þimdi bir de ay ýþýðýna sýðýnýyorum ardýmda iniltiler býrakýp; ah-u Figan’la
__denizin mavi demlerinden yakama takýlan
ölüm gibi bana gülümseyiþin vardý
ud’un hazin naðmesinin içimi titreten
gizemi gibi yolumu kesmiþti gülümseyiþin
-i z l e r d i m a ð l a r d ý m h ý ç k ý r a r a k!
elimi kalemsiz býraktýn gittin iklimler filizlenmedi
þiirler hüzzama büründü ölümü yaren bildim kendime
hep ayný melodiler mersiyeler dinliyorum; þiirde okuyorum ara sýra
zencefilli rüzgârlar esiyor en nazlýsýndan evrenimi süslüyorsun
renk veriyorsun can veriyorsun gecenin baðrýna neyleyim
__ant olsun ki!
mart ayý efsununu dönerken
nisan damlalarýný bekleyeceðim
iklimlerin nefesiyle ecel geçidinde mumlar eriyende
günahkâr ve buðulu düþler mimozalar eþliðinde boþalacak ölü vadilerine
münzevi geceden kalma fecrin hýrçýn feryadý dilimde
ruhum odlara tutunabilmekte!
külüme yemin olsun ki
z i y a n d a y ý m!