hüzün, efkâr ve anýlarda gizlidir hayatýn anlamlarý
ve insanlarýn tek ortak noktasýdýr gözyaþlarý
bazen bir romanda bulursun aradýðýn aþký bir bankta
baþ döndüren bir güzelliðe vurulursun bazen
veya vurulunca güzelleþir insan
baþ tacý yaparsýn susturduðun laflarý
ýsýrýrsýn dilini çok zaman
romanlar yazarsýn kaðýtlara hiç dökülemeyen
ve suçlu bir çocuk gibi kilitlersin sarý odaya
tek ayaðýnýn üzerinde durur kelimeler
ya da dibi görünmeyen bir kuyuya atarsýn aklýndan geçenleri
ki her þey
okunmamýþ yapraklarda
dar aðaçlarý kurulur boðazýna
ipe çekilir þafak her gece vakti kimsesizce
kapkara yýldýzlar okþar saçlarýný
bir haykýrabilsen hiç söyleyemediklerini
sanýrsýn ki
güneþ ellerinden doðacak
ve bir gün gelir
aralanýr rüzgardan kitabýn sayfalarý
ýslak kirpiklerin gibi nemli
...ilk sayfada gözlerinde gözlerim
ve son nefes gibi eser dudaðýmda dudaðýn
son sözünde "baþ belasý aþk" romanýn...