iç yýkýcý bir sarýsý vardý ýþýðýn nokta nokta giden adýmlara yakýþtý da yanýbaþýmdan beni olduðum yere çakan özlemi düþünmeden söndü uzaðýma...
kalp atýþlarýmýn arasýna sýkýþtý karanlýðýn eli zamanla yarýþtýðým halde ona yenileceðimi düþünerek bana ömrümü unutturmadan þiirler yazdýrýyor ölümler üzerine...
kýraðýlý sabahlarla baþlýyorum güne yüzün güneþin yerinde ama gene de üþüyorum...
bu dem baþka dem çünkü baþka bu demde...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.