Aklýma geldikçe, içime kanar ruhum bedensiz, mekansýz koþtururken Seni sen yapan hiç birþeyin olmadýðýný görmek duvarlardan dökülen tozlanmýþ ruh döküntüleriyle dökülüyorum, altüst olmuþ her yana, her ana havaya, topraða, suya herþeye...
Yaþanabilir mi, ayný anda sevgili Babacýðým, sen gittin, senden sonra herþeyde gidiyor, bitiyor, eksiliyor yavaþ yavaþ... Azalýyor, yaþam, günler, aþklar... Eksikliðim, bütünlüðüm ikiside eþit. Ölüm ve aþk yürekleri yakan ikiside benziyormuþ birbirine, ikiside ayný acýyý veriyor...
Nurten Ýyem
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurteniyem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.